ISTOTA METAFIZYCZNA

Stoję przy moim samochodziku absolutnie zdeterminowana na złapanie silnego mężczyzny. W końcu jest! Duży i silny więc odpowiedni. Wygląda na budowlańca lub malarza w swoich nieco ubrudzonych spodniach. Nada się !

- Panie, panie ! - wołam muskularnego faceta.

Ten, nieco spłoszony, ogląda się za siebie, jakby chciał się upewnić czy zawołanie skierowane jest do niego. Po czym zbliża się dziarskim krokiem.

- Czy mógłby mi pan pomóc? Nie mogę uruchomić silnika. - Proszę błagalnym tonem i staram się wyglądać na biedne ale urocze dziewczę.

Facecik próbuje przekręcić kluczyki ale one ani drgną.

- Hmmm... nie mogę przekręcić kluczyków. Wydaje mi się, że wystarczy ruszyć kierownicą... - 

Odkrywcze! A niby czemu ja tu tak sterczę pod tym supermarketem i wabię faceta? Bo właśnie to ruszenie kierownicą przekracza moje możliwości. Już nawet próbowałam pchać auto. Obserwujący mnie ludzie musieli mieć niezły ubaw!

- "Pewnie ma pani immobilizer" ! - wykrzyknął.

- ..... - tu moje milczenie i wielkie oczy. Ale lepiej mieć wielkie oczy,, zachować milczenie i sprawiać wrażenie mądrej niż raz się odezwać i rozwiać wszelkie złudzenia".

Po chwili auto zostało uruchomione a ja rozpoczęłam jazdę po krawężnikach. Nawiasem mówiąc - mam słabość do krawężników i trawników....

Jeszcze niedawno zachód słońca nad Oceanem Spokojnym, tysiące promyczków witraży Notre-Dame, zapach orientu, krymskie stepy, smak holenderskich truskawek, szum nowojorskiego metra, szkockie zamki.... cały świat w zasięgu ręki...

A tymczasem moje podróże ograniczają się do wyprawy po synka do przedszkola  oraz załatwianie sprawunków różnych na mieście.

"Człowiek bez podróży przestaje być istotą metaficzyczną".

Oj przestaje....