czwartek, 21 lutego 2013

Kwestia umysłu

Kolejna tura grypy żołądkowej za nami.
Po 5 dniach wymiotów i biegunki Stasia, dopadło w końcu i mnie. Potem Emil zaczął rzygać.
Tak rzygać, bo inaczej się tego nazwać nie da.
Kiedy widziałam jak Staś dzieli się bułką z Emilem, pomyślałam sobie- musiało to nadejść! Pilnowałam, żeby jeden od drugiego się nie zaraził ale nie mogłam nagle krzyknąć -
- Emil, nie jedz tego! Wyrzuć!-  mimo wszystko wzruszył mnie i ucieszył widok braci, którzy choć przez chwilę się kochają.
Zatem Emil zjadł bułę i wieczorem rzygał.
Jak się okazało nie był to wirus, a przynajmniej nie ten - wyrok - zapalenie oskrzeli.
Emil zapalenie oskrzeli, a u mnie biegunka. A konkretniej ...- konkretniej się nie da. *)
80 % czasu spędzonego w WC i okrzyków za drzwi WC - nie bijcie się chłopaki! Spokój! Zaraz mama wyjdzie!
Po chwili mama wychodzi, rozdziela dwa małe, wrzaskliwe koguty i znowu wraca do WC.
Potem kolejna partia zarzyganego prania i znów WC.

Rezultat 10-dniowego chorowania?- paczka pieluch, 15 prań, 10 opakowań smecty mniej ( i tak nie działała) i 5 kilo mniej. Lepsze niż jakakolwiek dieta!!!

Niedziela wieczorem - myślę sobie już mi chyba przeszło.
Scena 15:
godz. 3 rano (w nocy), siedzę na tronie w WC, przede mną wiadro. Siedzę i myślę:
zdechnę na tym kiblu!...

Rano żalę się mężowi, jaka to jestem słaba i bezsilna, a on na to:
-" Oj tam, oj tam, to tylko kwestia umysłu".
Ja - oczy w słup - Być może mój drogi, ale ja fakirem nie jestem!